Hoe ga ik om met mensen die niet kunnen omgaan met de plaatselijke betalingsgewoonten?

Ik heb dit zelf zien gebeuren, waarbij toeristen-vrienden de plaatselijke gewoonten volledig negeren, en ervan uitgaan dat de mensen met wie zij te maken hebben (kelners, winkelpersoneel, horeca, enz.) zich wel zullen aanpassen aan hun manier van doen. Het is niet verkeerd, het is gewoon cultureel - in de VS bijvoorbeeld is het een wijdverbreid geloof dat de klant koning is, en er wordt bijna verwacht dat een ober, hotelmanager enzovoort tot het uiterste gaan om de klant tevreden te stellen. Het toeval wil dat deze functies waarvan wordt verwacht dat zij het de klant koste wat kost naar de zin maken, precies dezelfde zijn als die waarmee toeristen te maken krijgen.

Over het algemeen is het moeilijk om dit frontaal aan te pakken en dat zal zeker niet lukken, want je vecht niet tegen één gedrag, maar tegen een culturele norm. In mijn ervaring is het veel beter om de hoofdoorzaak te vermijden en op subtiele wijze bij je toeristische vrienden een gewoonte in te bouwen om de gegeven gewoonte te volgen.

Ik zou bijvoorbeeld deze situatie - toeristen-vrienden verwachten met kaarten te kunnen betalen- aanpakken door te suggereren dat de locaties over het algemeen helemaal geen kaarten accepteren, en misschien zelfs je vrienden wat contant geld geven “als gunst” waar ze je later voor kunnen terugbetalen. Het is niet onwaar, want elk restaurant in een cash-georiënteerde samenleving “aanvaardt over het algemeen geen kaarten”, en het zal de gewoonte doen ontstaan om dingen met contant geld te betalen. Ik zou dus bijvoorbeeld kunnen beginnen met je vrienden te laten weten dat “ze geen kaart accepteren” en hen elk een biljet van 5.000 Yen geven, terloops zeggend “maak je geen zorgen, je kunt me later terugbetalen”. Ik zou niet zeggen “ze accepteren hier geen kaart”, dat impliceert dat ze elders wel kaart accepteren, en ik zou zelfs zo ver kunnen gaan om te zeggen “de meeste plaatsen hier accepteren geen kaart”, nog steeds grotendeels waar.

Als dat niet werkt, of als je geen zin hebt om je vrienden geld te lenen totdat ze het leren, kun je wat directer zijn en de schuldkaart spelen. Impliceer dat veel mensen in het gebied u kennen (veel gemakkelijker als u degene bent die de restaurants aanbeveelt) en dat u in verlegenheid wordt gebracht door deze persoon die probeert kaart te gebruiken “waar ze geen kaarten accepteren”. Mensen letten veel beter op hun gedrag als ze weten dat ze iemand tot last zijn die ze goed kennen of kennen.

Ten slotte, als het tijd is om te betalen en je moet problemen in een noodgeval voorkomen, en weer afhankelijk van de mogelijkheid en bereidheid om een kleine en vluchtige lening te geven, zou je gewoon zelf kunnen betalen, contant, “omdat ze alleen contant geld accepteren” of zelfs “om tijd te besparen”, wat je vrienden zullen zien als een gunst aan hen als je het goed speelt, en als ze dankbaarheid tonen, wat ze waarschijnlijk zullen doen, zeg dan gewoon “Venmo/PayPal/etc. me later”.

De sleutel is om te onthouden dat de hoofdoorzaak van het probleem niet is dat de toerist-vrienden opzettelijk onbeleefd zijn, maar dat ze gewoon de verkeerde regels toepassen op een situatie die ze nog niet eerder zijn tegengekomen, en mensen hebben de neiging hard op te reageren als hun regels in twijfel worden getrokken. Wees dus subtiel indien mogelijk, en probeer de vrienden voorzichtig aan geld te helpen. Je vangt meer vliegen met honing dan met azijn.

In bedrijven waar het belangrijk is om met een kaart te betalen, moet het antwoord op de vraag “is het oké om met een kaart te betalen” “nee” zijn. Als het antwoord ja is, dan is het niet meer dan eerlijk dat de klant aanneemt dat het OK is om met een kaart te betalen.

Ik zou dit als vrij elementair en cultuuroverschrijdend beschouwen, ja antwoorden terwijl de werkelijkheid nee is, is gewoon liegen.

Het stellen van zo'n vraag in de eerste plaats zou ik, als westerling met zeer weinig blootstelling aan de Japanse cultuur, zou beschouwen als een universeel beleefde manier om informatie te verkrijgen. Zoals Anjou in haar commentaar op dit antwoord opmerkt, kan het stellen van ja/nee-vragen op zich al gênant zijn, omdat “Nee” in Japan als zeer onbeleefd wordt beschouwd, terwijl het voor mij gewoon een informatief antwoord op een vraag is. Uw bezoekers realiseren zich dit misschien ook niet! Dit is iets heel basaals aan de manier waarop westerlingen communiceren en velen beseffen misschien niet dat ze zoiets moeten onderzoeken.

Jouw taak hier als lokale vriend is om deze gebruiken uit te leggen voor ze een probleem worden. Voor een maaltijd, voor het uitgaan, of zelfs maar kort nadat ze bij je zijn aangekomen, waarschuw je de groepsleden zodanig dat ze tijd hebben om ervoor te zorgen dat ze contant geld tot hun beschikking hebben. Bied misschien aan om langs een geldautomaat, een bank of een wisselkantoor te gaan voordat u een uitstapje maakt waarvoor u misschien moet betalen. De gasten waarschuwen kan zo eenvoudig zijn als:

Een korte opmerking: plaatselijke bedrijven accepteren over het algemeen geen kaart als betaling en zullen zich schamen als ze u niet met kaart kunnen helpen betalen. Zorg ervoor dat u contant geld bij u hebt als u voor dingen wilt betalen, zoals maaltijden en dergelijke. Als je contant geld wilt halen bij een geldautomaat, bank of geldautomaat, laat het me dan weten, dan kunnen we er langs gaan.

PS: Houd er rekening mee dat toeristen niet veel contant geld bij zich zullen hebben in een land dat ze bezoeken. Dit betekent waarschijnlijk dat ze vaker naar geldautomaten of banken zullen moeten gaan. U moet dit vergemakkelijken door samen met hen na te gaan of zij meer contant geld nodig hebben en in hun agenda tijd vrij te maken voor dergelijke uitstapjes.

PPS: Uit het weinige dat ik van Amerikaans bankieren weet, krijg ik de indruk dat banken nogal wat kosten in rekening kunnen brengen als je buiten de VS met contant geld bankiert, vooral voor landen met zo'n andere cultuur als Japan. Ik zou me kunnen voorstellen dat Amerikanen die naar Japan reizen dan klem komen te zitten tussen de wens om de bankkosten laag te houden en de wens om niet te veel contant geld bij zich te hebben waar ze zich onveilig zouden kunnen voelen.

Ik woon ook in Japan en heb af en toe gasten gehad die met een creditcard voor een maaltijd wilden betalen. In zo'n situatie zou ik tegen de gast zeggen: “ah, misschien kunt u niet met een kaart betalen - Japan is een op contant geld gebaseerde maatschappij.” Als ze geen contant geld hebben, zou ik ze wat lenen tot ze naar een geldautomaat kunnen gaan.

De uitdrukking “cash society” laat ze weten dat ze dit waarschijnlijk overal zullen meemaken, en hen het geld lenen haalt hen zowel uit de situatie als moedigt hen aan om naar een ATM te gaan (om je terug te betalen).

Het is ook de moeite waard om hen te vertellen dat Japan ongelooflijk veilig is en dat ze absoluut geen probleem zullen hebben om tienduizenden yen bij zich te dragen, en ook dat ze hun buitenlandse kaart in de geldautomaat in elke Seven Eleven-winkel kunnen gebruiken.

Allereerst ben ik het er wel mee eens dat, wanneer we het hebben over massatoerisme, een beetje cultureel begrip de wereld een betere plaats zou maken. Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien heel dom, maar in de westerse wereld zien we Japan als het land van de technologie, dus de vergelijking Japan = Technologie = Elektronisch betalen komt zo'n beetje in me op.

Jullie proberen de gasten met hun credit card problemen tegemoet te komen… Kudos aan u. Als er iets, moet je denken over Karma als je zoiets doet.

DISCLAIMER: Ik impliceer op geen enkele manier dat de klant het recht heeft om te doen wat hij wil.

Laten we ons nu eens even in de schoenen van de “eikel” toerist plaatsen, die naar jullie restaurant komt. Mijn punt is dat deze mensen misschien toch geen eikels zijn (als je er zeker van bent dat ze dat wel zijn, is dat natuurlijk een ander verhaal):

• Zou het kunnen dat die toeristen voorzichtig zijn en hun portemonnee niet vol willen proppen met geld (dat gemakkelijker gestolen kan worden)?
  
• Zou het kunnen dat het zakenmensen zijn, die maar één avond hebben om uit eten te gaan in een plaatselijk restaurant (dus waarom zou iemand naar een geldautomaat gaan om geld te halen en zo wisselkosten en pinautomaatkosten te betalen? - ervan uitgaande dat ze geen tijd hebben om een wisselkantoor te zoeken).

Tussen de eerste en de tweede mogelijkheid zijn er tal van situaties waarin een creditcard voor een toerist (zaken of plezier) een zeer nuttig goed is.

U kunt, in het geval dat ik hierboven schreef, uw klant uitleggen dat Japan een cultuur heeft waarin cash centraal staat , en hoewel de obers hun best hebben gedaan om aan de behoeften van de klanten te voldoen, biedt u hen een klein stukje advies, door hen te vertellen de volgende keer in Japan de voorkeur te geven aan cash boven creditcards, wanneer dat mogelijk is.

Ik weet dat als iemand me dit op een aardige manier zou uitleggen, ik hem/haar hartelijk zou bedanken, me eventueel zou verontschuldigen omdat ik het niet wist, en een royale fooi zou geven. En je zou het leven van de anderen gemakkelijker maken (Karma-bonus).

Dus om op de vraag van de OP te antwoorden:

Is er een beleefde en vriendelijke manier om te zeggen: “Wilt u alstublieft contant geld bij u hebben als u hier bent? Als je vraagt of je een kaart mag gebruiken, belast je iedereen om je heen.”_

Ja. Ik zou zeggen: _

“Beschouw het als een vorm van respect om in Japanse kleine bedrijven contant te betalen, want cultureel gezien zijn ze daar niet dol op creditcards.

Ik zou ze dat precies zo vertellen. In Amerika is het niet onbeleefd om bezoekende collega’s en vrienden op veranderingen in gewoonten te wijzen, dus

FYI, als u uit eten gaat, neem dan contant geld mee, want de meeste restaurants hebben geen credit card machines, en het kan voor het restaurant moeilijk zijn om uw betaling te verwerken.

Op deze manier, zelfs als ze proberen om een kaart te gebruiken, zijn ze op de hoogte van hoe moeilijk het is voor het restaurant.

Na reizen naar andere landen, en hebben gebruikt kaart, ik zou nooit geweten hebben dat Japan is meestal op contant geld gebaseerd, omdat het lijkt zo technologisch geavanceerd in vele opzichten, en zou bijna zeker zijn gevangen ter plaatse, tijdens het uit eten, zonder contant geld.

Voordat je bestelt, vraag je hardop “is er iemand hier die geen contant geld heeft? Dit restaurant is in Japan, u kunt hier niet met een creditcard betalen”. Als iemand geen contant geld heeft, kan hij iemand vinden die bereid is hem wat geld te lenen, of naar de dichtstbijzijnde bank lopen.

Toen ik de laatste tijd verschillende delen van Oost-Azië bezocht, was mijn eerste vraag in elke winkel “accepteert u mijn Visa-kaart”, en als dat niet het geval was, ging ik weg.

Hoe vertel ik de bezoekers dat ze een eikel zijn door niet de lokale gewoontes te accepteren en contant geld te gebruiken.

Dat doe je niet. Dit is een communicatieprobleem; het Japanse personeel is niet in staat om duidelijk te communiceren.

Wat de situatie ook is, niets rechtvaardigt om klanten 20 minuten te laten wachten alleen om een rekening te betalen. Ik zou woedend zijn als ik dat was. Het restaurant personeel moet leren om te communiceren met buitenlanders, vooral met het toegenomen toerisme hier van de laatste tijd.

Ja, in een perfecte wereld zouden de gasten vloeiend Japans spreken en een native-level kennis van de cultuur hebben, maar dat is natuurlijk onrealistisch.

Als de gasten op de een of andere manier familie van je zijn, collega’s etc, dan is het jouw verantwoordelijkheid om in deze situatie te bemiddelen. Jij hebt lokale kennis en kunt deze problemen voorspellen.

Update: Als je de gasten kent, leg de situatie en wat er in het verleden is gebeurd dan duidelijk uit voordat je naar zulke plaatsen gaat.

“Probeer niet met een creditcard te betalen. Het Japanse personeel zal er alles aan doen om je te helpen en geen nee te hoeven zeggen. In de Japanse cultuur is dit voor hen een zeer stressvolle en ongemakkelijke situatie. In het verleden [vul ervaringen in].

Zorg er alsjeblieft voor dat je meer dan genoeg contant geld hebt voordat je uitgaat.”