Het belangrijkste hier is dat geen van jullie je schuldig voelt voor de spanning tussen jullie. Als de persoon met wie je praat het gevoel heeft dat je zegt, “Dit is jouw schuld,” dan zul je waarschijnlijk niet eindigen met een oplossing, het zal hem alleen maar bozer laten voelen dan hij al is. Aan de andere kant, als jij de verantwoordelijkheid voor de spanning op je neemt, zul je je waarschijnlijk veel dichter bij je kookpunt voelen. Dat is wat ik niet leuk vind aan formuleringen als:

Het spijt me, maar je hebt me te ver gedreven.

of

Ik kan er niet meer tegen, hou gewoon op.

Dat gezegd hebbende, de techniek die ik een paar keer gebruikt heb is iets in de trant van:

Kijk, dit is voorbij een gezonde discussie, dus ik beëindig dit gesprek nu. We kunnen later praten.

Als je het gesprek met hen moet voortzetten, kun je een iets andere aanpak kiezen:

Kijk, dit is voorbij een gezond gesprek gegaan; ik beëindig dit gesprek nu. Laten we het over iets anders hebben.

En reageer dan gewoon niet op iets wat ze zeggen. Als er een manier is dat je weg kunt lopen van de persoon (gebruik een excuus, naar de wc gaan of anderszins), een paar minuten gewoon om af te koelen zal waarschijnlijk een hoop goed doen.

Ik ben een borderline sociopaat met ernstige woedeproblemen en heb dringend hulp nodig. Ik zou liever niet gearresteerd worden voor mishandeling nadat ik je zwaar mishandeld heb, maar als je volhardt in het voortzetten van dit gesprek, zal dat me er niet van weerhouden dat te doen.

Dat kan een halfhartige lach opleveren, maar zal er waarschijnlijk ook toe leiden dat de andere partij zich voorzichtig terugtrekt.

Voordat je weer in zo'n situatie belandt, zou je kunnen overwegen een therapeut te zoeken voor therapie en/of woedebeheersing. Zo'n woedeaanval kan wijzen op een onderliggend probleem dat aangepakt moet worden.

Een belangrijke vaardigheid zou kunnen zijn om te leren het tijdsbestek rond de 50 te zien

Maar als ik reageer, heb ik de neiging om in een paar seconden van 0 naar 100 te gaan

Op dat punt heb je meer controle. Je moet weten dat wat de persoon zegt/doet je niet aanstaat, ook al ben je nog niet boos.

Wacht niet tot je boos bent.

Nu, voor de voorraad zinnen, elk van de anderen voorgesteld eigenlijk, maar als je nog niet boos bent, zullen ze minder bedreigend klinken omdat je nog steeds controle hebt over je stem, gezicht enz.

Maar wat dacht je van:

Ik denk niet dat we het hierover eens zullen worden, dus wat dacht je van een gespreksverandering

Als je een gesprek ziet aankomen waarvan je weet dat het jou zal triggeren, een voorbeeld voor mij zou Brexit zijn.
Zodra het vaststaat dat de persoon niet aan dezelfde kant van het debat staat als jij, zodra je je realiseert dat hij geen welsprekende debater is die interessante alternatieve punten naar voren kan brengen die je aan het denken zetten, dan is het tijd om in te grijpen. Voordat ze de dooddoener uitspreken waarvan je weet dat die eraan komt en dat er geen weg terug is.

Je moet echt niet proberen om je laatste waarschuwing zo effectief mogelijk te maken. Je zou moeten proberen waarschuwingen te ontwikkelen die je eerder kunt geven om de situatie af te buigen.

De levensstijl die je beschrijft als iemand die bijna altijd kalm is, maar dan snel doordraait, lijkt wenselijk. In feite is het in veel opzichten wenselijk. Het heeft echter een fatale zwakte, en dat is de scherpe kant van het mes. Er is een punt waarop je de schakelaar omzet van 0 naar 100, en iedereen moet zien wat dat betekent. Dat betekent dat iedereen om je heen van tevoren moet weten waar dat punt precies ligt.

Het lastige met tekens als “laatste waarschuwingen” is dat ze niet slechts één interpretatie hebben. Stel je deze situatie voor: je kiest een “laatste waarschuwing”. Voor de grap kies ik Bruce Banner’s “Je zult me niet mogen als ik boos ben.” Nu gebruik je dat maar één keer in de buurt van mijn peuter. Mijn peuter zal zien hoe we reageerden en zal dat zinnetje meteen onthouden. Telkens als ze een yoghurtje of haar lievelingspop wil, zegt ze onmiddellijk: “Je vindt me niet aardig als ik boos ben,” en probeert dezelfde reactie uit ons te krijgen als jij uit ons kreeg met hetzelfde zinnetje. Onnodig te zeggen dat, nadat ze het een paar keer gebruikt heeft (en de schattigheid op is), dat zinnetje bij ons zijn betekenis verliest. Wanneer jij het gebruikt, zal het niet meer zo belangrijk zijn… en dat is een probleem. Nu moet je een nieuw zinnetje verzinnen. Mijn peuter heeft de stoom uit je laatste waarschuwing gehaald. (peuters halen de stoom uit veel dingen…)

Dus de maatschappij geeft je nooit echt een goede gesloten vorm “laatste waarschuwing.” Die bestaan gewoon niet. Waar je je op moet richten is wat WendyG noemde : richt je niet op de laatste waarschuwing voordat je naar 100 omslaat, maar richt je op wat je zou kunnen zeggen en doen bij 50. Oefen dingen die je kunt doen zonder naar 100 te gaan, en waar je van terug kunt komen. Belangrijker nog, oefen dingen waarvan je kunt terugkeren zelfs als ze niet onmiddellijk aan je wensen voldoen. Er is geen garantie in het leven dat je kunt krijgen wat je wilt. Dat is gewoon hoe het werkt.

Als je echt een goede “laatste waarschuwing” wilt, moet het persoonlijk zijn. Niet alleen persoonlijk voor jou, persoonlijk voor hen. Een laatste waarschuwing moet iets zijn dat hen diep in hun ziel raakt, en dat is altijd iets persoonlijks. Het kan niet iets zijn dat iemand je op het internet heeft gegeven. We kunnen je niet eens echt in de juiste richting wijzen, want de juiste richting is 100% specifiek voor de persoon die je waarschuwt. Het moet iets zijn dat persoonlijk genoeg is, zodat ze alles wat je zegt en doet kunnen vertalen als “Tot nu toe heb ik je als een persoon behandeld, zoals blijkt uit het feit dat ik nu op dit persoonlijke niveau contact met je kan maken. Ik kan niet garanderen dat u ook na dit punt als een persoon behandeld zult worden.” Die waarschuwing kan niet worden gegeven tenzij zij het vertrouwen hebben dat jij hen ziet zoals zij zijn, op dit moment.

Dus ik zou sterk aanraden om bij de 50 te blijven, in plaats van bij de 0 en de 100. Dat is de plaats waar je waarschuwingen kunt vinden die waardevol en herhaalbaar zijn, in plaats van iets te moeten verzinnen dat voor elk individu uniek is.

Nu, als ik een persoonlijke suggestie mag doen (is dat eerlijk tegenover IPS?), als je geïnteresseerd bent in het niet verliezen van de controle op deze manier, zoek een echt goede martial arts leraar. Het maakt niet uit wat ze onderwijzen, zoek een goede leraar en leer wat ze doen. Ik vind vechtsportleraren een van de meest effectieve die ik ken om je te leren hoe je veilig van 0 naar 99 kunt reiken en weer terug kunt komen zonder iets te doen waar je spijt van krijgt (vaak zonder iemand pijn te doen of schade te berokkenen). Als je in een “laatste waarschuwing”-modus wilt kunnen werken, zwevend op 99, volledig onder controle en zelf kiezend of je naar 100 wilt kruipen of niet, dan leren ze je die vaardigheid.

Maar geef ze wel de tijd. De goede leraren weten dat als jij iemand bent die in een paar seconden van 0 naar 100 klimt, het niet 99 is waar je je zorgen over moet maken, maar 1, want zoals je zelf beschreef, leidt 1 naar 2 leidt naar 3, onverbiddelijk naar 100. De goede leraren zullen je helpen je hoofd bij 1 te houden, en je de keuze geven om naar 100 te gaan of terug naar nul. Dan zullen ze je leren om je hoofd bij 2 te houden, en dan bij 3. Het is een veel moeilijkere aanpak dan alleen maar een “laatste waarschuwing” te hebben, maar het is enorm effectief bij het oplossen van veel van de problemen die je wilt oplossen, uit de inhoud van je vraag.

Korte versie: Je doel is overheersing. Verander je doel.

Mijn vraag is: Hoe moet ik een laatste waarschuwing (of dreigement) zo formuleren dat het de situatie hopelijk kan doen deescaleren? (of dat ik op z'n minst kan zeggen: “Ik heb je gewaarschuwd”)

Het basisidee deugt niet.

Je kunt de situatie deëscaleren door gewoon weg te lopen.

Het probleem is dat je niet op zoek bent naar een manier om te de-escaleren, maar naar een manier om te winnen, ofwel door de ruzie te winnen, ofwel door de ander te intimideren zodat die zich terugtrekt.

Dat is geen deescalatie. Het is escalatie.

Wat kan een “bedreiging” anders zijn dan een escalatie? Zou jij iemand die jou bedreigt als een deescalatie zien? Nee. Jij ziet het als een escalatie (en van wat je zegt als een excuus om hen te slaan).

Jij dreigt, zij dreigen, jij dreigt meer, zij dreigen meer …

Het punt hier is dat je doel niet de-escalatie is, het is winnen.

Verander je doel of verander de definitie van winnen in “erkennen dat deze ruzie geen happy and useful end heeft en weglopen is het dichtsbijzijnde ding dat bij een overwinning komt”.

Om een beetje context te geven, laten we zeggen dat de persoon met wie ik praat een relatieve vreemde is en dat we in een openbare omgeving zijn (op straat, in het park of bij een bushalte.)

Loop weg. Negeren. Geen reactie geven.

Wat maakt het uit of een volslagen vreemde het niet met je eens is of jij niet met hen?

Wat is de positieve kant van niet weglopen?

Wat is de keerzijde van niet weglopen?

Wat is beter?

EDIT : Ik kom nooit in zo'n situatie met mensen die ik mag, mensen die me tot dit niveau van woede brengen kunnen onmogelijk mijn vrienden zijn. Dus ik ben er niet op uit om “aardig en vriendelijk te zijn” tegen mijn gesprekspartner. Ik probeer ze een laatste kans te geven om zich terug te trekken voordat ik hun hoofd insla, want ik hou er echt niet van om mensen te slaan (en zij houden daar ook niet van.) maar ik zal het doen als ze er naar op zoek zijn.

Wow.

Deze interpretatie is volledig zelfrechtvaardigend. Er is hier helemaal geen zelfkritiek.

Dit zijn situaties die je zelf gemaakt hebt. Je kunt de uitkomst bepalen door weg te lopen, door geen ruzie te maken.

Je gaat gewillig de discussie aan. Je zoekt eigenlijk een excuus om de ander te domineren (en daar gaat het hier om: jij die de ander wilt domineren! ).

Zie deze situatie voor wat ze is.

Ik probeer ze een laatste kans te geven zich terug te trekken voordat ik hun hoofd insla, want ik hou er echt niet van mensen te slaan (en zij houden daar ook niet van.) maar ik zal het doen als ze er naar op zoek zijn.

Dit is vreselijke “logica”.

Het gaat er allemaal om dat “zij” zich moeten terugtrekken. Welnu, je kunt niet controleren wat andere mensen doen (en opnieuw lijkt dit te gaan over wat je wilt doen: andere mensen controleren). Erken dit als een feit.

Zij zijn niet op zoek naar iets: jij bent dat. Jij bent op zoek naar een manier om te domineren.

En heel verontrustend denk je dat iemand slaan (zijn hoofd inslaan!) een redelijke manier is om een argument te winnen.

Dat is het niet. Het is een redelijke manier om levenslang te krijgen voor poging tot moord.

Achteruit. Loop weg. Probeer niet te “winnen” of “domineren” van andere mensen.

Het gaat er gewoon om wat jij wilt, niet wat zij willen.

Wel, je hebt min of meer zelf geantwoord.

Stop, dit is mijn laatste waarschuwing. Ik bedoel, serieus, het is de laatste. Ik vind dit niet leuk en ik wil dat je nu stopt met [wat hij/zij ook aan het doen is dat je van streek maakt].

Dit is heel duidelijk, er is geen misverstand mogelijk over dat je serieus verzoekt om niet door te gaan, en als de ander doorgaat, kun je zeggen dat je hem/haar duidelijk gewaarschuwd hebt.

Als de andere persoon je niet echt wilde ergeren, maar het onbedoeld deed, zal hij/zij het zeker begrijpen. Als hij/zij je wilde ergeren, zal hij stoppen als het niet zijn bedoeling was om te escaleren, maar hij zal escaleren als het wel zijn bedoeling was (in dit geval was er niet erg veel wat je kon doen).

EDIT: omdat OP editie

Zelfs als je van plan bent om de andere persoon fysiek aan te vallen, zou je dat op dit moment niet moeten zeggen, aangezien je de laatste poging doet om het probleem vreedzaam op te lossen, dus probeer niet agressief over te komen.

Als dit niet werkt NIET AANVALLEN HEM, beter vertrekken als je kunt. Als je hem echt gaat aanvallen (wat je niet moet doen), bedreig hem dan eerst verbaal (dit zou de laatste poging zijn om een gevecht te vermijden, maar niet vreedzaam).

Hoe kan ik effectief een laatste waarschuwing geven?

Dit is een zeer interessante situatie. In het verleden zou ik geprobeerd hebben humor of afleiding te gebruiken en dan mijn vertrek te maken.

Er zijn echter individuen die ernstig gestoord zijn en ervoor kunnen kiezen om te provoceren om het provoceren. Sommige van deze situaties, als er messen bij betrokken zijn, leiden tot fatale gevolgen.

Dus vermijden, totaal passief zijn, en zoeken naar manieren om afstand te nemen van de oorzaak is het voornaamste doel.

Als dit onmogelijk is, zou een eenvoudige uitleg van wat ik probeer te bereiken, worden gegeven. Als dat niets oplevert en een conflict waarschijnlijk is, vraag ik wat hun doel is en wat zij zoeken. Dan zou ik hen benaderen en vragen naar iets dat vlak achter hen ligt, terwijl zij afgeleid zijn en mijn vertrek maken.

Te veel informatie weggeven over wat je wel en niet kunt doen, helpt niet, want het is in de eerste plaats provocerend.

Je zou een mobiele telefoon kunnen gebruiken om een gesprek aan te nemen, en je dan verontschuldigen omdat je je moet haasten om iemand te ontmoeten die net om de hoek is, waarbij je je verontschuldigt voor de tussenkomst van het gesprek.

Een andere aanpak is om naar de dichtstbijzijnde vreemde toe te gaan en een gesprek aan te knopen alsof je hem kent, of een winkel of de voordeur van een huis binnen te gaan, om te laten zien dat de provocatie zal moeten escaleren als het doorgaat.

Het spelletje spelen dat de andere partij er niet in geslaagd is je te provoceren, en je gewoon alles wat ze doen verkeerd begrepen hebt, brengt ze in verwarring, want vaak vertrouwen deze mensen op intimidatie en angst en worden ze afgeworpen als dit duidelijk niet werkt.

Ik had eens twee jonge kerels die me probeerden te overvallen en om een vuurtje vroegen. Ik was casual gekleed, dus ze konden op geen enkele manier inschatten of het nut had of niet om verder te komen. Ik verontschuldigde me gewoon dat ik zoiets niet had en ging gewoon verder. Omdat ik elke implicatie van wat zij deden negeerde, wisten zij niet wat te doen.

Uw beschrijving klinkt verdacht veel als een stille woede persoon (ik weet niet of er een betere naam is). Terwijl de meeste mensen wel weten dat er verschillende soorten mensen zijn en ook wel eens gehoord hebben van specifieke gevallen zoals autistische mensen, zijn stille woede types meestal onbekend bij het grote publiek. Ze worden beschreven door b.v. Marc McYoungs “Cheap shots, Ambushes and other lessons” en ik zag ook dezelfde beschrijving in een ander zelfverdedigingsboek van een SAS instructeur.

Personen worden in het algemeen luider en geagiteerd als ze in woede uitbarsten. Ze hebben ook tijd nodig om in een vechtstand te komen. Dit is niet het geval bij stille woede types.

Als een stille woede type bedreigd wordt, worden ze ongewoon stil. Ze worden zichtbaar bleek, wat betekent dat hun lichaam hen voorbereidt op een vecht-of-vlucht-reactie: Bloed stroomt naar hun ledematen, hun hartslag neemt toe, pijnsensoren worden uitgeschakeld. Het zou voor angst kunnen worden aangezien, maar hun kaak klemt zich samen en hun hele lichaam spant zich als een veer die zich opricht.

Als ze in deze toestand verkeren, proberen ze vaak weg te gaan, omdat ze weten dat dit met hen gebeurt en ze uit deze toestand willen geraken. Als je ooit zo iemand tegenkomt (vooral de paling is een weggevertje), STOP ONMIDDELLIJK MET WAT JE DOET, LAAT ZE VERTREKKEN EN GA WEG.

Als iemand dit advies niet opvolgt en het stille woedertype in het nauw drijft/opjaagt/verder woedt (ja, zelfs proberen te discussiëren is uit den boze), zal hij/zij plotseling met woestheid worden aangevallen en neergehaald totdat hij/zij niet meer als een last wordt ervaren. Het stille woedertype vecht in deze toestand met verhoogde kracht en duurzaamheid.

Ja, dat is erg.

Zijn ze slecht, psychopaten of geestelijk gestoord?
Dat zou kunnen, maar dat is onwaarschijnlijk, want ze zijn er in alle soorten en maten en met alle karaktertrekken.

Hebben ze een woedebeheersingsprobleem dat met professionele hulp verholpen zou kunnen worden?
Niet echt, hoewel het misschien de opbouw kan vertragen, is het te laat als de opbouw eenmaal bereikt is; het is alsof je een epilepticus vraagt zijn aanval te stoppen.

Wat te doen

Marc McYoung, die beweert aan deze aandoening te lijden, gaf de voorkeur aan vermijding. Mogelijke situaties of opstellingen die kunnen uitgroeien tot een harige situatie identificeren, ze van tevoren zien en ze uit de weg gaan. Zoals vsz al zei, bestaat het gevaar dat er vroeg of laat iets heel ergs gebeurt en dat de autoriteiten ingrijpen en gevangenisstraffen uitdelen.

Als een situatie er slecht uit begint te zien, probeer dan de aandacht af te leiden en ga weg.

• Een aardige manoeuvre is acteren en zeggen dat je ziek bent en weg moet/naar de bosjes. De aanvaller kan ervoor kiezen dit niet te geloven en het risico te lopen ondergekotst te worden (geen leuke ervaring) of je te laten gaan.

• Verwarringstactiek door ongebruikelijk gedrag. Iemand wil je bijvoorbeeld intimideren en zegt: “Geef me je geld”. Je kijkt op je horloge, zegt de persoon doodgemoedereerd “Het is 14:15” terwijl het in werkelijkheid 23:00 is en loopt verder. Sommige mensen zijn zo voorbereid op de gebruikelijke reactie dat alles wat ongewoon is, hen van hun stuk brengt en ze tijd nodig hebben om zich te herpakken.

Zoals anderen al zeiden, denk ik niet dat er een echt doeltreffende “laatste waarschuwing” bestaat. De beleefdere antwoorden dat je je uit de discussie terugtrekt en weggaat, zouden meer dan voldoende moeten zijn om mensen te vertellen dat ze van je af moeten blijven, maar pestkoppen en mensen die op een gevecht uit zijn, zullen dat negeren.

Weersta de drang om rationalisaties te vinden om te vechten. Sommige mensen willen zichzelf in een positie brengen waarin ze “gedwongen” worden om te vechten omdat ze gezichtsverlies zouden lijden of ze plaatsen zich (onbewust) zo dat ze niet meer weg kunnen.

Onthoud dat veel culturen hun “gezicht moeten redden” en als ze koudwatervrees krijgen, hebben ze nog steeds een rationalisatie nodig om te stoppen met vechten. Kijk uit naar tekenen dat ze zich terugtrekken, maar nog steeds lawaai maken (dreigen of beledigen) om er goed uit te zien voor zichzelf.

Als een gevecht onvermijdelijk lijkt, kun je een aanval uitlokken (zodat mensen kunnen zien dat je jezelf verdedigde) door hem het boze oog te geven. Of de woordenwisseling begint nu, of ze zullen zich terugtrekken. Iemand aanstaren is een aanleiding voor een gevecht, maar de rechters hebben dat specifieke excuus “Hij keek me verkeerd aan” al zo vaak gehoord dat het geen waarde meer heeft.

Haal diep en lang adem.

“Het spijt me, maar je maakt me ongemakkelijk. Ik zou graag wat ruimte hebben, alsjeblieft.” Blijf kalm, zeg het hardop.

Als iemand een reactie van je wil, verwacht hij niet dat je beleefd bent. Als ze dat niet zijn, hebben ze het misschien door. Dreigen met geweld is zinloos tenzij je doorzet. Doorgaan zou slecht zijn.

Als ze blijven doorgaan, roep dan gewoon… luid om hulp. Niet dreigen, niet escaleren.

Misschien een simpel en duidelijk antwoord als:

Dit gesprek moet stoppen. Ik moet weg voordat ik gewelddadig word.

(Vervang “gewelddadig worden” door iets wat je goeddunkt, zoals “mijn geduld verliezen”, “de controle verliezen”, enzovoort)

Dit geeft effectief aan hoe ernstig de situatie is, en kan ook ontwapenend werken, omdat je je kwetsbaar opstelt door hulp te vragen om te voorkomen dat er iets gebeurt waarvan je niet wilt dat het gebeurt, in plaats van te dreigen. Of dit een goede zaak is, hangt af van met wie je praat en of ze hier misbruik van je zullen maken of je zullen respecteren.

Beantwoord de volgende vraag voor jezelf:

Wil ik hem pijn doen?

• *

Als het antwoord Ja is :

STOP, GEWELD IS NOOIT HET ANTWOORD.
Zelfs als je gelijk hebt, verlies je elke reden die je hebt op het moment dat je de ander fysiek binnendringt. Als de gesprekspartner je lastig valt, bestaan rechtbanken niet voor niets, je hoeft alleen maar te kiezen aan welke kant van de bank je wilt staan.
Als je dit gevoel niet onder controle hebt, zoek dan een therapeut, psycholoog of counselor, maar doe niemand kwaad.

• *

Als het antwoord NEE is :

Telkens als je met zo'n situatie te maken krijgt, kijk de gesprekspartner dan in de ogen* en zeg tegen hem/haar “ laten we dit vandaag eens op een rijtje zetten!”, “ wat probeer je te bereiken?!”, “ heb ik je iets misdaan waarvan ik niet op de hoogte ben?!”, “ Ik probeer je te begrijpen, leg me alsjeblieft uit wat er aan de hand is?”.
Als je je op enig moment realiseert dat je te maken hebt met een onredelijk persoon, die niet goed omgaat met feiten en liever “een alternatieve realiteit verzint” om elk vooropgezet idee over jou te rechtvaardigen, LEES, vermijd dit soort mensen tegen (bijna) elke prijs, zelfs als je je dagelijkse routine een beetje moet veranderen, doe het , laat je niet opslokken door _energie vampiers, ze zijn psychisch en mentaal ongezond voor je.

• *

* Wees standvastig, laat zien dat je je woorden serieus neemt door niet teveel weg te kijken of te knipperen en door een vocaal tempo aan te houden, maar laat geen tekenen van psychische agressiviteit zien, zoals het sluiten van je vuisten of soortgelijke bewegingen, dit zal hem/haar een excuus geven om je te agressiveren en zal elke hoop op een beschaafde uitkomst verwijderen. Het is een moeilijk evenwicht, maar je zult het juiste evenwicht met de tijd krijgen.

• *

Noten:

1. Laat je door niemand beledigen, treiteren of kleineren op welke manier dan ook, nooit! Zeg wat je denkt als dit gebeurt en zorg dat je het respect krijgt dat je verdient.
   
2. Dit was een laat antwoord en de OP heeft het juiste antwoord al geaccepteerd, hoop dat het toekomstige gebruikers helpt.

Het zal afhangen van de situaties, de aard van de persoon. Omdat, sommige mensen voelen zich erg in verlegenheid gebracht, zelfs bij de 1e waarschuwing. Zij hebben geen 2e of laatste waarschuwing nodig. Maar voordat u een laatste waarschuwing geeft aan iemand, moet u de omstandigheden controleren, waarom kon de persoon niet werken volgens de instructies in de laatste waarschuwingen. Misschien is hij / zij is niet gewoonte van dat werk, hoe snel heb je bereikt bij de laatste waarschuwing? Dus, soms, laatste waarschuwing werkt, maar niet vaak.