"Stal de opwinding van mijn vriendin over een persoonlijk project - hoe om te gaan met de fallout

Uiteindelijk heeft je collega hier zelf de spijker op de kop geslagen:

“maak je geen zorgen het is een ding met mij, niet met jou”

Het klinkt alsof je geprobeerd hebt een gemeenschappelijke interesse te delen en verder een idee dat hij had, de man heeft dan een woedeaanval over dit als gevolg van een aantal persoonlijke problemen.

Ik zou gewoon met hem praten over wat hij wil dat je in de toekomst doet met betrekking tot ideeën die hij had en proberen uit te leggen waarom je het wilde proberen , moet je een actieve interesse in zijn projecten hebben of moet je er gewoon met hem over praten?

Na dit te hebben gedaan, realiseert hij zich misschien dat hij een beetje dom is met de hele zaak. Persoonlijk zou ik ook benieuwd zijn geweest hoe een idee dat ik had kunnen zijn, vooral zonder er werk in te stoppen.

Zo niet, dan ben je erachter gekomen wat je grenzen zijn met deze persoon, ze zouden dan in staat moeten zijn om hier overheen te stappen als je eenmaal tot een overeenkomst bent gekomen over de dingen in de toekomst.

Je collega gedraagt zich als een kind. Het probleem in deze situatie is zijn houding, en niet iets wat je hebt gedaan. Heck, hij gaf het zelfs toe.

Jullie hebben allebei interesse in een bouwmateriaal/techniek. Jullie hebben daadwerkelijk stappen ondernomen om te gaan experimenteren met genoemde materialen en technieken, terwijl hij dat niet heeft gedaan. Je bood toen aan om hem mee te laten doen aan deze ontdekkingsreis, alleen maar om hem naar je te laten glimlachen, omdat hij de speciale sneeuwvlok wilde zijn die het allemaal zelf deed. Dat is iets wat de meesten van ons rond hun twaalfde jaar ontgroeid zijn, en dat soort gedrag tolereren doet hem geen goed.

Het beste is om openlijk verder te gaan met je experimenten, en misschien, als je hem nog steeds wilt hebben nadat hij je dat soort houding heeft gegeven, te blijven aanbieden om in je experimenten op te nemen.

Ik zou ook een een-op-een met hem hebben en uitleggen dat zijn gedrag niet acceptabel was, en dat je het niet op prijs stelt om op die manier te worden aangesproken, vooral als hij zelf weet dat zijn houding een probleem is. De reden dat ik dit vermeld is omdat het vrij verontrustend is dat deze kerel zou denken dat het OK is om tegen je te schreeuwen. Mijn ervaring is dat als je hem laat weten dat je hem niet met dat soort dingen laat wegkomen, hij zijn acties waarschijnlijk wat zorgvuldiger zal analyseren.

• *

Er lijkt een misvatting te bestaan dat het voor zichzelf opkomen en het vestigen van verwachtingen in een professionele relatie op de een of andere manier ongepast, onbezonnen of agressief is.

Ik wil graag het record vestigen.

Wat je collega deed toen hij zijn kleine woedeaanval gooide is volkomen onacceptabel op een werkplek. Bovendien is hij zich er terdege van bewust, zoals hij zelf heeft erkend.

Er is niets mis mee om daar een gesprek over aan te gaan, om te communiceren dat je niet van de ervaring hebt genoten, en dat hoewel je kunt sympathiseren met zijn verlangen om de “man te zijn die het eerst met hars werkte”, je zou willen dat het incident zich nooit meer herhaalt. Heck, vermelden dat je waarderen dat hij herkende dat hij was dom, zelfs als het gebeurde, maar dat is nog steeds geen excuus.

Dit is niet onbeleefd zijn, of een obstakel voor het opschieten in de toekomst.

Dat is eigenlijk een vrij gewone POV onder ons creatieve types. Want onze actieve hersenen komen met een veel langere lijst van projecten dan we eigenlijk kunnen render in de beschikbare tijd. Zeker als die tijd ook nog eens wordt verprutst door minder-dan-ideale tijdmanagementvaardigheden en een voorliefde voor afleiding. Er zijn genoeg grappen zoals “Ik doe het als ik een Round Tuit krijg” (een woordspeling op “Ik doe het als ik er aan toe ben.”).

Indien slechts.

Het resultaat is dat onze “top prioriteit ideeën” vaak jaren en jaren op de baan worden geschopt.

Dus, paradoxaal genoeg, is wat er met deze mensen gebeurt (en ik weet dat omdat ik een van hen ben) dat wanneer somebody iets doet op onze to-do lijst, in plaats van er van te genieten, we er wrok over hebben. **Dat is niet waar; het staat al 7 jaar 5 maanden 13 dagen op mijn verlanglijstje, en ik was er nog niet aan toe gekomen, het was nogal onwaarschijnlijk dat ik er in de volgende 7 jaar 5 maanden 13 dagen aan toe zou komen.

Maar de emoties herkennen die realiteit niet.

Nog erger, het komt vaak naar voren als irrationele kritiek op het werk. “Wel, je had het beter kunnen doen”.

• *

Na tientallen jaren in deze wereld te hebben gewoond, en er professioneel in te moeten werken, heb ik geconcludeerd dat de enige werkbare optie is om het uit te roepen voor precies hoe het er uit ziet in uiterlijk: Naying. Mijn standaard antwoord is “haters gonna hate”.

Natuurlijk weet ik precies wat er in hun hoofd omgaat, omdat ik zelf tijd moet besteden aan het onderdrukken van die “ik ging dat doen / de jouwe is zoveel erger dan mijn droom” emotie, en door lang te oefenen heb ik dat tot ongeveer 10 seconden. Let wel, ik heb actief, onder bekwame leraren, de wetenschap van begrijpen wat er in mijn hoofd omgaat… wat me helpt om het wat eerder te leren.

Uw collega heeft hier een bijzonder acuut en transparant geval van. Er is geen werkbare manier om hem te vullen met het zelfbewustzijn van wat zijn geest doet. In feite zelfs proberen een vreselijk idee, ten eerste omdat je geen geïnformeerde toestemming hebt om hem te faciliteren, maar het is ook in strijd met een sociale basisregel: Schrijf geen motief toe. Niet in het minst omdat je het mechanisme helemaal verkeerd zou kunnen hebben.

Daarom noem ik het gewoon “naysaying” en “haters gonna hate”, waarbij ik alleen de aantoonbare activiteit noem in plaats van de motieven. Beste scenario: ze hebben het besef, of leren gewoon dat het gedrag contraproductief is.

Dus voel je vrij om je te ergeren aan zijn ongestaafdheid, wees gewoon niet te hard voor hem.

• *

P.S. Ik ben verbaasd dat een houtwinkel geen West System bij de galg heeft. Dat werkt als een hars (probeer 207 verharder). Hars is een prima manier om tafels te bekleden. Kijk ook uit voor het achterlaten van kopjes ongeharde hars, ze kunnen de warmte niet goed afgeven en zullen tijdens het uitharden thermisch weglopen, wat een brand kan veroorzaken. Dikke projecten zoals die tafel moeten in lagen worden uitgevoerd.

Een paar andere mensen hebben er dus op gewezen dat uw collega zich niet bijzonder professioneel gedraagt. Dat is een van die dingen, maar dat komt neer op het verschil tussen schuld en verantwoordelijkheid. Het is niet jouw schuld dat deze relatie een beetje verzuurd is, maar als je de situatie echt wilt verbeteren is het waarschijnlijk jouw verantwoordelijkheid. Dus denk goed na over wat je wilt voordat je je gaat inspannen.

Hoe dan ook, het makkelijkste wat je kunt doen is een beroep doen op zijn ego. Zoek een redelijk geloofwaardige reden ** je hebt zijn hulp nodig** en vraag hem erom, idealiter op een manier die gerelateerd is aan een eigenschap of vaardigheid waarin hij trots is en een bepaalde richting kan aangeven.

Vraag hem er dan om, zinvol, zelfs als je het niet nodig hebt, slik je eigen trots een beetje door, en neem die richting aan ( zelfs als het verkeerd is ). Vergeet niet dat het punt hier is om zijn psychologie te werken, niet echt een project af te maken, maar idealiter, als je om zijn hulp vraagt en deze accepteert met het juiste niveau van vertrouwen en nederigheid zul je zowel de relatie als je vaardigheden verbeteren en een cool project afmaken.

Ik ben het met iedereen eens: de reactie van uw collega is over-the-top en geeft doet zijn persoonlijke kwesties weer. Eerdere respondenten hebben geprobeerd om mogelijke redenen te analyseren voor zijn emotionele investering in het feit dat hij de enige is die hier aan denkt - maar eigenlijk kan het van alles zijn, dus ik ga geen oplossing aanbevelen op basis van zijn denkbeeldige problemen.

Hij heeft gekwetste gevoelens, we weten niet waarom. Wat mensen willen als hun gevoelens gekwetst zijn, is validatie. Dit veelgebruikte concept betekent niet dat je hem moet vertellen dat hij “gelijk heeft” of dat hij zich moet verontschuldigen voor wat hij denkt dat je hebt gedaan, maar dat hij gewoon moet erkennen dat hij er vandoor is en dat het iets met jou te maken heeft.

“You’re angry - I’m sorry you feel that way” is misschien een beetje een bot instrument, maar er zijn veel manieren om het te zeggen. Zoiets als “Ik had geen idee dat je niet wilde dat ik het deed; het spijt me dat je voelde dat ik op je tenen trapte” zou het kunnen doen. Ik denk ook dat het een goed idee is om te proberen een gesprek te openen over de voortgang van het project: is hij geïnteresseerd in samenwerking met jou, of moet je het nu gewoon met rust laten? (Bereid je voor op een niet al te best antwoord!)

Aangezien de man duidelijk wat ego-kwetsbaarheden heeft, probeer hem dan af en toe te valideren met positieve feedback - ga niet te ver, maar het is een eenvoudige vriendelijkheid om mensen af en toe een duwtje in de rug te geven.

Wat betreft het harsproject: blijf werken aan het jouwe als je dat wilt; hij heeft niet het recht om je activiteit buiten de uren te dicteren. Maar het is diplomatiek om te zwijgen als hij je voorstel voor een partnerschap heeft afgewezen.

Veel succes. Slechte werkrelaties kunnen je leven echt vergiftigen, dus ik hoop dat de uitbarsting van deze kerel meer een knaller was dan “wie hij werkelijk is”.

Laat het en laat een open deur voor hem in de toekomst.

Mijn interpretatie van zijn gedrag is dat hij een of andere vorm van gevoel van eigenwaarde heeft. Hij wilde met hars spelen, maar hij deed het niet. In plaats daarvan deed je het wel en nu voelt hij zich traag/stom/niet proactief / wie weet. Dit maakt hem zuur en dus heeft hij zich tegen je gekeerd.

Als hij meende wat hij zei, erkende hij ook dat zijn gedrag absurd is en dat hij in de fout zit. Maar dat weten en het emotioneel accepteren zijn twee verschillende dingen. Iets diep van binnen schreeuwt misschien tegen hem: “Je hebt het niet gedaan?” en iets minder diep, wat met dit gevoel te maken heeft, wijst misschien naar jou als de dader. Hij voelt dit, zelfs als hij het anders begrijpt. Elke keer als je er naar vraagt, kan hij zich vernederd voelen omdat hij er mee te maken heeft en je er mee moet confronteren. En je zou weer als de boosdoener kunnen worden beschouwd. Dan is de cirkel rond.

Het kan even duren (en wat hulp van buitenaf) voordat hij dit heeft opgelost.

Dus, ik zou dit onderwerp maar even laten rusten. Neem wat tijd voordat je naar hem teruggaat voor een ander onderwerp (zoals hem misschien uitnodigen om te gaan sporten), maar doe het als je er zin in hebt.

Neem geen speciale maatregelen om je pas ontdekte hobby te verbergen. En als hij het ooit vraagt… Sta klaar om hem terug te verwelkomen! Hij komt misschien van een lange reis en uit het bos.

Ik heb aan beide kanten van deze opstelling gestaan, ik heb projecten aangenomen op basis van een cool idee dat iemand anders overwoog en ik heb mijn ideeën op mijn beurt “gestolen”.

In mijn geval had ik minder het gevoel dat ik inferieur was omdat ik niet actief was en meer een gevoel dat mijn donder gestolen werd. Het is veel minder leuk om aan iets nieuws te werken als iemand het gewoon laat zien dan dat het is om nieuw terrein te verkennen.

Dat kan wat wrok of een slecht gevoel geven, en als je niet het soort persoon bent dat een dozijn coole ideeën per week heeft, kan het een tijdje duren voordat iets nieuws je aandacht opeist en het vervangt.

Mijn advies aan OP is om het te laten zijn, hun collega zal er in zijn eigen tijd doorheen werken, maar de volgende keer dat hij een cool idee heeft is het een goed idee om er zelf geen gebruik van te maken totdat ze alweer verder zijn gegaan. Het ergste zou zijn om je te koesteren in het succes van het afronden van een nieuw project en dan te worden opgevoerd door je collega die je in het verleden al heeft opgevoerd!

Zo kan frustratie omslaan in haat.

Op zijn minst, vraag of ze het erg vinden dat je gebruik maakt van hun idee, zullen ze de overweging waarschijnlijk op prijs stellen.

Ik wil echter nogmaals benadrukken, laat ze het afhandelen. Kies aan de schurft of krab aan de jeuk en het zal waarschijnlijk op de langere termijn een pijnlijk punt worden.

Sommige mensen zitten vol met ideeën, maar hebben geen vervolg. Thomas Edison zei: “Genie is één procent inspiratie, negenennegentig procent transpiratie.” Soms is wat een persoon in die situatie nodig heeft voor iemand die precies doet wat jij deed: gewoon wat kopen en er mee rotzooien. Het zou hen moeten inspireren om betrokken te raken.

Het klinkt alsof je je vriend op dat moment niet de kans hebt gegeven om betrokken te zijn, of dat je vriendin heeft nagelaten om op dat moment een stapje verder te gaan. Zonder hen te kennen, kan ik niet speculeren over het waarom. Als je dit kunt bepalen, kun je misschien de vriendschap redden EN hen helpen om los te komen.

Ik heb deze zelfde relatie met veel van mijn vrienden/werknemers. We praten de hele tijd over gekke projecten, maar eigenlijk gaat maar zo'n 1% van hen aan de slag. Soms beginnen we wel eens met elkaars ideeën. Als dat gebeurt, is er een beetje jaloezie die de vorm aanneemt van zelfkritiek. “Waarom ben ik daar niet mee begonnen? Wat is er mis met mij?” Maar uiteindelijk zijn we zo blij om te horen hoe het is gegaan, en zo blij dat het idee goed is ontvangen, dat we waarschijnlijk aanbieden om te helpen of vragen om betrokken te worden. Trouwens, als ik er niet aan toe kwam, waarom zou ik dan boos zijn dat iemand anders dat wel deed?

Ik stel voor om me te verontschuldigen voor het feit dat ik ze niet eerder heb uitgenodigd om je eerste uitstapje in het werk te zien, ook al hadden ze daar uit eigen beweging genoeg kans voor, en ze nog een kans te geven om dat te doen. Leg uit dat je niet probeert hun idee te stelen, je dacht gewoon dat het een heel goed idee was en je wilde de kans die je had benutten. Ga door met het delen van je ideeën, zelfs als ze die van hen niet delen. Uiteindelijk moeten ze zich realiseren dat samenwerking het beste is voor jullie beiden.

Het lijkt erop dat het slechtste resultaat voor deze tafel idee is dat nu geen van jullie beiden er iets mee doen.

Een mogelijke uitweg is dat je hem de hars geeft (ervan uitgaande dat het niet super duur is, en je een bruikbare hoeveelheid hebt), en zegt dat je geïnteresseerd was in het uitproberen van het proces, maar dat je er geen project mee wilt uitvoeren en daadwerkelijk afronden. Laat hem vrij om er zelf aan te werken, en laat hem het met je delen wanneer hij dat wil, of om hulp vraagt.

Mijn interpretatie is dat hij misschien wat ideeën had over het maken van het project op een manier die hij bijzonder geïnteresseerd was (maar die om een onbekende reden vastliep). Het lijkt misschien onredelijk, maar je hebt misschien niet alle feiten - en je ziet nu zeker tekenen die misschien gemist zijn, en kansen om het conflict te voorkomen.

Ik denk dat het niet om de hars gaat. Je vriend is ontevreden over iets anders in zijn leven, en projecteert die ontevredenheid op jou, en de hars situatie. Probeer het niet persoonlijk te nemen: je vriend realiseert zich waarschijnlijk niet dat hij zijn onvrede verkeerd richt.

Merk op dat dit een zeer, zeer normale zaak is voor een mens om te doen en je moet je vriend niet beschouwen als een slecht persoon om dit te doen. In feite denk ik dat dit een uitstekende gelegenheid is voor je vriendschap om door te gaan naar een dieper niveau, het niveau van levenslange vriendschap. Ik denk dat je een tijd moet vinden om het met je vriend te bespreken en hem te laten weten dat je hem respecteert en dat je zijn vriend wilt zijn, en dat je moet proberen te onderzoeken wat er in zijn leven aan de hand is om hem zich zo te laten voelen. Het kan zijn dat hij ontevreden is over zijn werk, zijn vriendin, zijn appartement, algemene levensrichting, enz. Het is waarschijnlijk dat je vriend zich niet bewust is dat hij ontevreden is.

Als je je vriend wel benadert om te proberen te wrikken en meer te weten te komen, kan hij je afwijzen. Maar je hebt het tenminste geprobeerd.

Je kunt een sleutel vinden in:

“Lang geleden (een paar jaar) liet ik hem deze tafel zien die ik had gevonden, en sprak over het maken van een, mogelijk met behulp van gegoten hars in plaats van verschillende lagen glas”

Je kon erop wijzen dat je enthousiast was over het idee enkele jaren geleden en in je enthousiasme liet je hem een tafel zien en suggereerde het op hars gebaseerde concept. Je had nooit gevolgd op het moment, maar zijn recente opmerkingen hebben UW enthousiasme weer aangewakkerd en je had nu gevolgd met uw oorspronkelijke idee. U was blij dat hij u eraan herinnerde hoe enthousiast u in eerste instantie was geweest. Dus u bent dankbaar en … .

Onderstreept dat het uw idee was geweest en enthousiast uw dankbaarheid benadrukte dat zijn opmerkingen uw interesse hadden gewekt en een pad van verzoening konden bieden. De nodige zorgvuldigheid is natuurlijk geboden.